Historia

APEL – zarząd koła apeluje do koleżanek i kolegów pszczelarzy o uzupełnianie danych z kart historii pszczelarzy ziemi lubańskiej

Przed i powojenne pszczelarzenie na ziemi lubańskiej będzie sukcesywnie uzupełniane. Obecnie dysponujemy częściową wiedzą z okresu lat 50-tych, 70-tych.

W latach 50-tych przy urzędzie powiatowym w Lubaniu działało koło pszczelarzy. Byli to pszczelarze wywodzący się z osadników, którzy gospodarzyli na pasiekach pozostawionych przez Niemców oraz na pasiekach przywiezionych ze sobą z terenów przedwojennej Polski.

W ich gronie między innymi byli i są nadal pszczelarze:

                 - Gembarowski Kazimierz,  

            - Gorzel Jerzy,

            - Hulacki Kazimierz,

            - Jurak Wincenty,

            - Kowalów Józef,

            - Łoś Stanisław,

            - Łapaj Jan,

            -Sikorski Leon,

            - Staniewicz Michał,

            - Szpak Paweł,

            - Trefler Bolesław,

            - Michalak ...,   

            - Filar Józef,

            - Podgórski ......,

            - Ginka Józef,     i inni, których na tą chwilę nie znamy danych.

W roku 1980 koło pszczelarzy w Lubaniu działalnością swoją obejmowało:

            - miasto oraz gminę Lubań,

            - miasto i gminę Leśna,

            - gminy Olszyna, Siekierczyn, Platerówka oraz pszczelarze z gminy Zawidów.

W tym czasie zarząd Powiatowego Koła Pszczelarzy w Lubaniu sprawowali:

            - Sikorski Leon – prezes,

            - Hulacki Kazimierz – z-ca prezesa,

            - Taraszkiewicz Zbigniew – sekretarz,

            - Gabryś Adam – skarbnik

W skład zarządu wchodzili pszczelarze z każdej gminy; Leśna – Łapaj Jan, Olszyna – Gembarowski Kazimierz, Siekierczyn – Lasota Władysław, Platerówka – Rodziewicz Józef,

Był to okres, w którym pszczelarze otrzymywali swego rodzaju dotacje – przydział na cukier dla zimowego zakarmienia pszczół. W tym okresie był również duży boom w ilości posiadanych pasiek -  choćby 2-3 ule w prawie każdym gospodarstwie wiejskim. Związek pszczelarzy zrzeszał wówczas 124 – ciu pszczelarzy – koło działało bardzo prężnie.

W 1984r zorganizowano kurs podstawowy dla pszczelarzy – robotnika wykwalifikowanego a w 1985r - Mistrza Pszczelarskiego.

Uczestnicy kursu mistrzowskiego; Sikora Leon - prezes Związku Pszczelarzy w Lubaniu, Hulacki Kazimierz - z-ca prezesa,  Kafel Józef - nestor pszczelarstwa dolnośląskiego - wykładowca na kursie,    Bartoszewicz Wandalim, Bogdanowicz Franciszek, Boniarczyk Emil, Dąbrowski Nestor, Dziechciarz Wiesław, Filar Józef, Jarmoliński Jan, Piorun ......, Trefler Bolesław, Wróblewski Gabriel, Witkowski Jan, Wicher Stanisław, Taraszkiewicz ........, Bąk Stanisław, Kliszcz Kazimierz, Chołub ......., Rutkowski ......., Bidny Stanisław, pani Frankiel ......,     ..................... prosimy o zgłaszanie pozostałych nazwisk.

Legitymacje pszczelarzy - proszę przeczytać "Prawa i obowiązki członka związku" - jakże nadal są aktualne.

Prosimy koleżanki i kolegów pszczelarzy (seniorów lub ich dzieci) o przekazywanie swoich pamiątek  pszczelarskich z okresu młodości a szczególnie z początków pszczelarzenia.

Ok. 1986r nastąpiła ponowna zmiana zarządu –

            - Wróblewski Gabriel – prezes,

            - Witkowski Jan – z-ca prezesa,

- Dąbrowski Mieczysław – sekretarz,

- Bednarz Józef – skarbnik,

Był to okres rozwoju pasiek oraz wprowadzania nowych myśli z zakresu hodowli i pielęgnacji rodzin pszczelich. Pszczelarze zaczęli wprowadzać do pasiek nowe linie rodzin po przez wymianę matek – sprowadzano wówczas ponad 150 matek rocznie , głownie z hodowli brzeskiej. Zaczęto preferować pszczoły o łagodnym usposobieniu i silnym - dynamicznym wczesnowiosennym rozwoju.

Koło pszczelarzy z Lubania uczestniczyło w ogólnopolskim projekcie budowy DOMU PSZCZELARZA w Kamiannej – przekazano kwotę 2000 zł. na budowę.

Spisał W. Wypych na podstawie wspomnień G. Wróblewskiego

W 1990r ponowna zmiana zarządu koła pszczelarzy;

            - Dąbrowski Mieczysław – prezes

            - Witkowski Jan – z-ca prezesa,

            -                             - sekretarz,

            -  Filar Józef          - skarbnik,

W 1998r  po dwóch kadencjach dokonano wyboru nowego zarządu;

            - Sierżant Edward               – prezes,

            - Bogdanowicz Franciszek - skarbnik,

            -  Dąbrowski  Mieczysław - sekretarz,

W 2005r wybrano  obecny zarząd koła. 

Opracował; B.Bogdanowicz, W.Wypych

Miasto Lubań

Miasto zlokalizowane jest w południowo – zachodniej części Polski, na terenie Sudetów Zachodnich na Pogórzu Izerskim w województwie dolnośląskim. Krajobraz miasta urozmaica perła dolnośląskich rzek – Kwisa. Wzdłuż biegu rzeki zachowało się wiele atrakcyjnych miejsc, zachęcających do wypoczynku. Warto też wybrać się na wycieczkę szlakami turystycznymi, podczas której zobaczyć można niepowtarzalną architekturę miasta z XIV wieku. Wokół Lubania znajduje się też wiele jezior, z ośrodkami wypoczynkowymi, np. w Bożkowicach, niedaleko Leśnej, gdzie położony jest zamek „Czocha” oraz stuletnia zapora wodna wraz z elektrownią.

Na miłośników przyrody, w malowniczym Parku na Kamiennej Górze, czekają wyznaczone ścieżki dydaktyczne pieszo – rowerowe. Na ścieżkach zlokalizowano stanowiska obserwacyjne, z których część znajduje się wewnątrz czynnej kopalni bazaltu „Księginki”. Podczas wędrówki napotkać można okazałe pomniki przyrody ożywionej i nieożywionej, przybliżyć sobie wiedzę o Ziemi i procesach w niej zachodzących oraz przyjrzeć się reliktom wulkanizmu (niezmiernie rzadkim w Polsce).

Lubań otoczony jest pojedynczymi wzniesieniami pochodzenia wulkanicznego, jedno z nich stanowi tzw. platformę widokową. Jest to Harcerska Góra (273 m n.p.m.), z której można podziwiać krajobraz doliny rzeki Kwisy i panoramę Lubania na tle pasma Gór Sudetów.

Do Lubania prowadzą drogi publiczne, odległość do stolicy województwa dolnośl. – Wrocławia,  a tym samym do najbliższego lotniska, wynosi 150 km, odległości Lubania od przejść granicznych:

-  z Niemcami: Zgorzelec – Goerlitz - 24 km, Jędrzychowice – Ludwigsdorf - 26 km, Sieniawka – Zittau - 50 km,

- z Czechami: Miłoszów – Srbska -15 km, Zawidów – Habaratice - 24 km.

Lubań liczy około 23,5 tys. mieszkańców i jest największą gminą miejską pod względem zaludnienia wśród gmin powiatu lubańskiego.

Obecnie dzięki wysiłkowi samorządu nastąpił szybki rozwój infrastruktury komunalnej: budowa obwodnicy, kilkunastu kilometrów kanalizacji sanitarnej, nowoczesnego centrum utylizacji odpadów, ciepłowni z kotłem na słomę, budowa hali sportowej i krytej pływalni.

Na szczególną uwagę zasługuje rewaloryzacja starego miasta, które ucierpiało na skutek zniszczeń wojennych i celowej polityki wyburzania starych kamienic w latach 60. w to miejsce wbudowano nie pasujące do otoczenia bloki mieszkalne. Na skutek tego, centrum miasta utraciło swój staromiejski charakter. Od chwili uchwalenia przez radę miejską w 1992 r. planu rewitalizacji, prywatni inwestorzy wybudowali już ponad 60 kamienic. Dzięki temu Lubań odzyskał starówkę.

Dziś miasto z racji swojego położenia i mieszczących się w nim siedzib urzędów państwowych
i samorządowych, pełni funkcję ośrodka administracyjnego. Mają tu swoją siedzibę m.in. Sąd Rejonowy, Prokuratura Rejonowa, Komenda Powiatowa Policji, Szpital, Powiatowa Komenda Państwowej Straży Pożarnej, Łużycki Oddział Straży Granicznej, Powiatowy Urząd Pracy. Ponadto posiada liczne instytucje kulturalno oświatowe, sportowe, telewizję i prasę lokalną, dobrze rozwinięta bazę hotelarską, gastronomiczną i handlową.

W sierpniu 2001 r. została utworzona na terenie miasta Lubania Specjalna Strefa Ekonomiczna wchodząca w skład Kamiennogórskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej Średniej Przedsiębiorczości. Na mocy decyzji Rządu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28.08.2001r. przedsiębiorcy inwestujący w Strefie mają zagwarantowane liczne ulgi inwestycyjne.

            Władze miasta Lubania podtrzymują liczne kontakty zagraniczne. W dniu 12 IV 1992 roku została podpisana umowa z pierwszym miastem partnerskim Skjern w Danii. W kolejnych latach podpisano umowy z miastami: Kolin w Czechach (5 XII 1997r.), Löbau w Niemczech (12 VI 1998r.) i Prienai na Litwie (28 Vi 1999r.). Dodatkowo miasto jest związane umową o współpracy w ramach Związku Sześciu Miast oraz działa w strukturach Euroregionu „NYSA”.

Opracowanie własne: Łużyckie Centrum Rozwoju w Lubaniu

Lubań, czerwiec 2007r.

Powiat Lubań

Zachodnia część Powiatu Lubańskiego to historyczny obszar Górnych Łużyc; wschodnia – Dolnego Śląska. Rzeką graniczną dla tych obszarów jest rzeka Kwisa. Południowy skraj wciska się w głębokie doliny Gór Izerskich, a północny – niknie w ostępach Borów Dolnośląskich. W ciągu wieków władali tu serbołużyccy żupani, śląscy Piastowie, brandenburscy Askańczycy, czescy królowie, monarchowie Świętego Cesarstwa, cesarze Austrii, elektorzy Saksonii, królowie Prus, cesarze i kanclerze Niemiec. Od roku 1945 na fladze ponownie powiewa orzeł polskich Piastów.

Ziemia Lubańska zachwyca bogactwem atrakcji i różnorodnością krajobrazów. Tutejsze miejscowości charakteryzują się ciekawymi układami urbanistycznymi, licznie występującymi świątyniami katolickimi i protestanckimi oraz pozostałościami rezydencji europejskich arystokratów i miejscowych rodów szlacheckich. Ponadto na terenie powiatu zachowały się liczne zabytki architektury i sztuki. W Lubaniu należą do nich między innymi: renesansowy ratusz, średniowieczne mury obronne z Basztą Bracką, wieże – kramarska i trynitarska, dom kupiecki – Dom pod Okrętem oraz spichlerz – Dom Solny. Powiat Lubański, to także obszar występowania wielu zabytków przyrody. Najbardziej znany jest liczący sobie ok. 1250 lat cis w Henrykowie (gmina Lubań) – to najstarsze drzewo w Polsce i w Europie Środkowej.

Czystość wód rzeki Kwisy oraz zaporowych jezior Złotnickiego i Leśniańskiego przyciąga licznych wędkarzy i amatorów sportów wodnych. Ziemię Lubańską przecina coraz gęstsza sieć oznakowanych szlaków pieszych i rowerowych, na przykład dawny handlowy szlak „Via Regia”, którym prowadzi pątnicza „Droga św. Jakuba”. Co roku rzesze kuracjuszy i turystów z kraju             i zagranicy odwiedzają Świeradów-Zdrój. Miasto jest znanym kurortem, ośrodkiem sportów zimowych i miejscem wypadowym dla górskich wycieczek. Równie atrakcyjny jest charakteryzujący się romantycznym położeniem i bajkową architekturą Zamek Czocha. Od wielu lat stanowi on plener dla artystów i filmowców.

Opracował; Franciszek Bogdanowicz